Mogłoby się wydawać, że lata świetności mafii włoskiej dawno minęły wraz z końcem prohibicji, jednak najnowsze wiadomości z kolebki tej organizacji, mówiące, że wpływy mafii mogą sięgać 7 proc. PKB Włoch, świadczą iż nic bardziej mylnego. Mafia wciąż działa i ma się dobrze. Co stoi u podstaw jej niesłabnącej siły? Dochody mafii pochodzą z przestępstw takich jak: handel narkotykami i bronią, haracze od gastronomi. Mafia inwestuje też w Unii Europejskiej pieniądze KGB i FSB (co jest jednym z wyrazów związków mafii z władzami Rosji i realizacji zadań wywiadowczych przez mafie na zachodzie, a szczególnie w Niemczech, Austrii i Szwajcarii). Od pogawędek Maradony z szefami mafii po niedawne skandale Calciopoli — FFT zagłębia się w ponury świat, który zagraża ukochanej dyscyplinie sportowej Italii. W latach 1999-2009 jedna trzecia wszystkich aresztowań członków mafii miała miejsce właśnie w tym kraju. Szacuje się, że w Hiszpanii działa ok. 440 organizacji przestępczych niemal z całego świata, m.in. z Gruzji, Irlandii, Bułgarii, Kolumbii, Meksyku, Maroka, Rosji i oczywiście Włoch. Angielskie Organizacje. ANGIELSKIE ORGANIZACJE. Przegląd Pliku: Fundacja SCP to nie jedyna organizacja interesująca się i inwestująca w badania paranormalne i metafizyczne. Istnieje wiele innych grup, które posiadają, wykorzystują lub usiłują tworzyć obiekty SCP. Czasami ich celem jest własny zysk, a czasami ochrona ludzkości. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Triady to nazwa chińskich grup przestępczych działających na całym świecie, posiadających swoje główne oddziały w Hongkongu, Makau, Chinach, Tajwanie i południowo-wschodniej części Azji. Na początku XXI wieku ilość aktywnych członków organizacji szacowano na 160 tysięcy, jednak liczba ta z uwagi na to, że nie wszyscy należący do Triady są przestępcami, może być znacznie większa. Na przestrzeni wieków tajemnicza historia Triad obrosła w liczne mity i legendy. Jedna z nich głosi, że 128 mnichów z klasztoru Shaolin zgodziło się pomóc mandżurskiemu cesarzowi Kangxi w obronie Chin przed najeźdźcami. Dzięki tajnikom Kung-Fu wojownicy pokonali armię wroga, jednak odmówili przyjęcia wynagrodzenia od Cesarza. Po zwycięskiej bitwie mnisi chcieli jedynie powrócić do klasztoru i życia w ascezie. Jeden z urzędników cesarza postanowił jednak wbić nóż w plecy wojownikom, którzy nie przyjęli zapłaty od władcy. Przekazał cesarzowi fałszywą informację o tym, że mnisi spiskują przeciwko niemu i w tajemnicy szykują rebelię. Władca nakazał spalić klasztor i uśmiercić wszystkich mnichów. Z ataku na świątynię ocalało jedynie pięciu legendarnych mnichów Shaolin, którzy postanowili wówczas powołać do życia tajną organizację w celu odsunięcia cesarza dynastii Qing i przywrócenia na tron prawowitego władcy dynastii Ming. To właśnie od tej owianej legendą historii wzięło się błędne i powtarzane przez wielu przekonanie, że Triady powstały w celu obalenia mandżurskiej dynastii Qing. Klasztor Shaolin W rzeczywistości sprawa ma się dużo mniej górnolotnie i zaczyna się w XVII wieku w prowincji Fujian, gdzie uboga ludność od lat zmagała się z najeźdźcami i skorumpowanymi urzędnikami. Aby móc chronić się nawzajem, miejscowa społeczność zaczęła łączyć się w sekty i bractwa, których członkowie porozumiewali się dzięki specjalnym znakom, gestom i wierszom. Władze szybko uznały te stowarzyszania za zagrożenie i zdelegalizowały je w 1646 roku. Decyzja ta jednak nie sprawiła, że ów organizacje zniknęły, a jedynie zeszły do podziemia obierając za wspólny cel odsunięcie od władzy przedstawicieli dynastii Qing. Tajne bractwa rozwijały się bardzo szybko i prężnie, a około roku 1761 powstało Towarzystwo Nieba i Ziemi, które stało się najpotężniejszą z organizacji. Stowarzyszenie zaczęło z czasem dzielić się na mniejsze odziały, jednak wciąż łączył je wspólny cel i system, który pozwalał na współpracę niemal w każdej dziedzinie życia. Aby sfinansować swoją działalność i walkę z władzą, organizacje zaczęły coraz częściej czerpać zyski z nielegalnych przedsięwzięć, co dla wielu członków bractw nie było zresztą niczym nowym. Członkowie stowarzyszeń od dawna zajmowali się bowiem kradzieżami, płatną protekcją, fałszowaniem waluty i drogich książek, handlem opium czy prowadzeniem domów publicznych i punktów hazardowych. Dynastii Ming co prawda przywrócić się nie udało, jednak w 1912 roku ustąpił z tronu ostatni cesarz dynastii Qing, przekazując władzę pierwszemu prezydentowi Chin. Tajne chińskie bractwa częściowo więc wypełniły swoją misję, jednak wraz z odejściem cesarza utraciły wspólny cel. Teraz wyższe ideały zeszły na drugi plan, a stowarzyszenia utrzymujące się częściowo z przestępczości porzuciły patriotyczne pobudki i całkowicie zajęły się nielegalną działalnością, dając początek Triadom, jakie znamy dziś. Samo określenie triada oznacza trzy elementy i po raz pierwszy w odniesieniu do tajnych organizacji, zostało użyte w 1821 roku przez misjonarza Wiliama Milne. Pastor ten przebywając z chińczykami, zaobserwował ich obsesje na punkcie liczb, a w szczególności w odniesieniu do liczny trzy. Tym sposobem, słowem triada oznaczającym trzy powiązane ze sobą elementy, zjawiska lub pojęcia – do dziś nazywa się chińskie organizacje przestępcze. Wiliam Milne Numerologia w kręgach chińskich gangów wciąż jest obecna i używana do oznaczania pozycji w hierarchii. Numer każdego członka Triady rozpoczyna się od czwórki, co ma symbolizować oceany, które według mitologii otaczały Chiny, choć co ciekawe, jednocześnie uważana jest za liczbę bardzo pechową. Wszystko przez to, że w języku Chińskim „cztery” brzmi podobnie jak słowo „śmierć”. Chińczycy do tego stopnia poważnie traktują złowróżbność tej liczby, że bardzo często w tamtejszych hotelach nie znajdziemy piętra czwartego i po trzecim od razu znajduje się piąte. Na czele poszczególnych Triad stoi Rada Czerwonych Słupów, z której wybiera się jednego przywódcę zwanego Głową Smoka lub Panem Niebios. Jego numer to 489, przy czym ósemka symbolizuje bogactwo, a dziewiątka jest historycznie związana z cesarzami i oznacza długowieczność. W zależności od danej Triady pozycja lidera gangu może być przyznawana na z góry ustalony okres, po którym następują kolejne wybory bossa. Prawa ręka szefa otrzymuje numer 438 i zwana jest Zastępcą Pana Gór. Liczba 3 w tym zestawieniu jest odzwierciedleniem życia i dostatku. Tym samym numerem oznaczeni są również tak zwani Mistrzowie Kadzidełek, którzy prowadzą ceremonię przyjmowania nowicjuszy, oraz rzadziej skarbnicy. Następnym znaczącym numerem jest 426 i otrzymują go Czerwone Słupy – liderzy wewnętrznych grup, których stanowisko odpowiada pozycji kapitana w mafii włosko-amerykańskiej. Dwójka symbolizuje w tym przypadku pewność. Zwykły żołnierz gangu po wstąpieniu do organizacji otrzymuje numer 49, co przy pomnożeniu tych dwóch liczb daje wynik 36 – tyle właśnie przysiąg składają nowi członkowie Triad podczas wstępowania do stowarzyszenia. Ceremonia wstąpienia do bractwa Triady w swym funkcjonowaniu znacznie różnią się od innych organizacji przestępczych. Większe gangi składają się z luźnych grup i posiadają własny teren działania. W przeciwieństwie do japońskiej Jakuzy czy amerykańskiej Cosa Nostry Triady są całkowicie niezależne. Poszczególne gangi mogą działać na własną rękę i nie muszą przekazywać zysków nikomu wyżej. Ponadto odpowiednik mafijnego Ojca chrzestnego to w Triadach pozycja o ograniczonych wpływach, przyznawana raczej jako tytuł honorowy. Nowi członkowie Triad podczas werbunku polecani są zazwyczaj przez któregoś ze starszych członków bractwa. Ceremonia ich przyjęcia prowadzona jest przez Mistrza Kadzidełek i może składać się z nawet 18 kroków. Nowicjusz musi rozebrać się do naga, co symbolizuje przyjście na świat, a także wypić mieszankę krwi i wina. Podczas obrzędu pojawiają się również miecze symbolizujące ścięcie w wypadku zdrady oraz palone są kadzidła. Po wszystkim nowy brat wstępuje w szeregi Triady, która staje się od teraz jego nową rodziną. Obecnie ceremonia wstąpienia jest modyfikowana i dostosowywana do warunków, w jakich musi się odbyć. Cały czas jednak zachowywane są rytuały liczące kilkaset lat. Triady do perfekcji opanowały sekretny system porozumiewania się bez jakichkolwiek słów. Już w trakcie inicjacji młodzi gangsterzy poznają gesty, którymi mogą zakomunikować swoją pozycję w hierarchii czy przynależność do danej grupy. Metody tej komunikacji rozwinięto do tego stopnia, że przestępcy potrafią przekazywać sobie informacje samym ułożeniem papierosa czy ruchem pałeczkami. Policja do dziś nie jest w stanie rozszyfrować wielu gestów wykorzystywanych przez Triady do porozumiewania się. W przeszłości przynależność do danej grupy komunikowano również tatuażami, jednak z czasem malunki na skórze przybrały symboliczną formę i straciły na znaczeniu. Obecnie na ciałach członków Triad pojawiają się przede wszystkim wizerunki smoka i feniksa, a także węży oraz żółwi. System porozumiewania się gangsterów samymi gestami Konflikty wewnątrz Triad rozwiązywane są pokojowo lub poprzez brutalne porachunki, do których wykorzystuje się najczęściej broń białą, głównie noże i tasaki oraz samochody pułapki. Chińscy gangsterzy niezwykle rzadko sięgają po broń palną. Jak podają niektórzy eksperci, może to wynikać ze względów kulturowych i symboliki. Powód może być jednak znacznie bardziej prozaiczny – na głównych terytoriach działania Triad obowiązują niezwykle wysokie kary za nielegalne posiadanie broni palnej. W Chinach za sam fakt przechowywania broni, nawet jeśli nie została nigdy użyta, można trafić do więzienia nawet na 14 lat. W Hongkongu w latach 1989-1998 gangi korzystały z broni palnej tylko w jedenastu procentach ujawnionych przypadków. Na przestrzeni dekad liczba Triad znacznie się zmieniała. Gdy w 1949 roku władzę w Chinach objął Mao Tse-Tung, gangi musiały ukryć się w brytyjskiej kolonii, jaką był Hongkong, gdzie do dziś znajdują się ich główne oddziały. Od tamtego czasu pod obserwacją służb znajduje się 14 głównych Triad, z których najważniejsze to konkurujące ze sobą Sun Yee On, 14K i Wo Sing Wo Biznesem, który od setek lat przynosi Triadom potężne zyski, jest handel substancjami odurzającymi. Kiedy w XIX wieku doszło do pierwszej wojny opiumowej i Chiny zdelegalizowały tę substancję, kontrolę nad rynkiem przejęły Triady. Gangsterzy zaczęli przemycać opium z terenu tak zwanego Złotego Trójkąta, czyli terenu na pograniczu Tajlandii, Birmy, Laosu i Wietnamu. Z czasem przerzuciły się na produkcję innych substancji i dziś Chiny uważane są za główne źródło prekursorów chemicznych, którymi zaopatrują kraje Azji południowo-wschodniej, państwa regionu Pacyfiku, USA, Kanadę oraz Meksyk, gdzie Triady współpracują z kartelami. Od początku swego istnienia Triady czerpią również ogromne korzyści z hazardu, początkowo zapewniając miejsce do nielegalnych rozgrywek, a dziś kontrolując sale VIP będące prywatnymi klubami dla najbogatszych hazardzistów. Lokale te znajdują się w prestiżowych hotelach oraz kasynach, z czego największe mieszczą się w Makau, co ciekawe, przynosząc dużo większe zyski niż hazardowe punkty w Las Vegas. Jak podała Rada Kontroli Gier, w 2013 roku sale VIP przyniosły zyski w wysokości niemal 30 miliardów dolarów. Najsłynniejszym członkiem Triad zajmującym się hazardem jest były boss gangu 14K Wan Kuok-Koi znany pod pseudonimem „Złamany Ząb”. Ten wpływowy obecnie biznesmen swoją karierę zaczynał na ulicy, gdzie ledwo uszedł z życiem, jednak po dołączeniu do organizacji zaczął systematycznie piąć się na szczyt. Szacuje się, że już około 1997 roku zarabiał legalnie nawet 6 milionów dolarów miesięcznie. „Złamany Ząb” w czasie zatrzymania Chiny to również kraj, w którym nieustannie rozwija się proceder handlu żywym towarem. Triady nie tylko zajmują się sutenerstwem, ale również handlem ludźmi, którzy z Azji trafiają do Afryki, Ameryki Środkowej i Północnej, Europy czy na Bliski Wschód, gdzie są zmuszane do niewolniczej pracy. Triady pośredniczą także w przemycie ludzi, którzy próbują nielegalnie przedostać się do innego kraju w poszukiwaniu lepszego życia. Chińskie organizacje przestępcze czerpią również legalne przychody z wielu gałęzi gospodarki. Jedną z nich jest kinematografia. Przemysł filmowy w Hongkongu już w latach 90. był, po Hollywood i Bombaju, trzecim największym na świecie. Triady w upatrują w tej branży nie tylko wielkich dochodów, ale również sposobu na kształtowanie własnego wizerunku w oczach społeczeństwa. Gangsterzy sami wzięli się za produkcję filmów, ukazując się w nich w sposób nierzeczywisty, a tworzone przez nich ekranizacje często mają charakter propagandowy. Jednymi z największych producentów filmowych są braci Heung, synowie Heung China, twórcy Triady Sun Yee On. Członkowie Triad sami tworzą filmowe scenariusze, wybierają producentów i próbują zatrudnić gwiazdy azjatyckiego kina. Kiedy ci odmawiają, chwytają za broń. Przekonał się o tym słynny aktor Jackie Chan, którego jeden z gangów próbował zwerbować do produkcji, proponując mu główną rolę. Chan jednak nie mógł przystać na propozycję, choćby dlatego, że był już związany kontraktem z innym studiem filmowym. Odmowa uraziła bossa gangu, który miał zażądać od aktora 4 milionów dolarów rekompensaty. Tego, czy gwiazda kina zapłaciła, nie ustalono, wiadomo natomiast, że to z powodu tamtej odmowy w San Francisco ostrzelano siedzibę studia Golden Harvest. Propagandowy film o tytule „Casino” wyprodukował także wspomniany wcześniej boss o pseudonimie „Złamany Ząb”, który na swoje dzieło wyłożył 1,7 miliona dolarów. Scenariusz filmu powstał w oparciu o prawdziwe zdarzenia z życia przestępcy i ukazuje drogę od drobnego złodziejaszka do bossa okrutnej Triady. Chińską organizację przestępczą możemy ujrzeć także w filmie „Infernal Affairs: Piekielna gra” który, mimo że przez wielu uważany jest za genialne działo, nie uzyskał takiego rozgłosu jak jego remake stworzony przez Martina Scorsese pod tytułem „Infiltracja”. źródło: Mafia PL Boss kalabryjskiej mafii Luigi Mancuso (na zdjęciu) ma kontakty nie tylko z największymi światowymi organizacjami przestępczymi, ale także z lożami masonerii, przez które wpływa na politykę – mówi prof. Antonio Nicasso, ekspert od 'ndranghety, czyli kalabryjskiej mafii. – 'Ndrangheta to już nie tylko Kalabria. To jedna z najbogatszych, najbardziej wpływowych i najlepiej zorganizowanych grup przestępczych na świecie. Prowadzi interesy w różnych krajach Europy, głównie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Holandii, Belgii, Francji i Hiszpanii, ale i rozpościera swoje macki także na Wschód – mówi prof. Nicasso, który wykłada historię przestępczości zorganizowanej na kilku kanadyjskich i amerykańskich uniwersytetach. – 'Ndrangheta jest obecna w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie oraz w Australii. Sprzymierzyła się z kartelami narkotykowymi w Ameryce Łacińskiej. Rozwinęła się na Północy Włoch oraz w Rzymie. Kilka dni temu w kalabryjskim mieście Lamezia Terme rozpoczął się największy proces 'ndranghety. Patrole policji rozmieszczono wzdłuż drogi, aż do autostrady. Cały obszar został zabezpieczony, każda osoba była kontrolowana, wjazdy kontyngentowano, a helikopter latał w powietrzu bezustannie. Sceny jak z amerykańskiego filmu. To drugi, największy proces mafijny w historii Włoch po palermitańskim „maxiprocesie” przeciwko członkom sycylijskiej cosa nostra. Tamten rozpoczął się 10 lutego 1986 roku i zakończył w sądzie kasacyjnym sześć lat później. W jego wyniku 19 najgroźniejszych włoskich mafiosów skazano na dożywocie, a cosa nostra została zdziesiątkowana i osłabiona. Mafia IIIMafia IIMafiaMafia Pre-releaseFilmy2K Czech Lincoln Clay Główny bohater Mafii III został osierocony w bardzo młodym wieku, wychowywał się w sierocińcu prowadzonym przez duchownego, ojca Jamesa. Gdy dorósł podjął decyzję o zaciągnięciu się do armii amerykańskiej i został wysłany na wojnę w Wietnamie. Powraca do kraju jako odznaczony bohater wojenny i znajduje swoje miejsce pośród członków afroamerykańskiego gangu, którego szefem jest Sammy Robinson. Sammy zalega z opłatami za haracz u bossa włoskiej mafii Sala Marcano. Ten w końcu podejmuje decyzję o zlikwidowaniu gangu Sammy'ego, z masakry z życiem uchodzi jedynie Lincoln, który poprzysięga zemstę Marcano. Burke Rudowłosy Burke to bardzo narwany przywódca gangu irlandczyków. Jest rasistą i pijakiem, który ma swoje własne porachunki z Salem Marcano i jest w stanie połączyć swoje siły z Lincolnem, mimo że ze względu na kolor jego skóry jest mu z nim nie po drodze. Szybko puszczają mu hamulce, jednak kiedy trzeba zachowuje on zimną krew. Bardzo chciałby rządzić miastem, jednak bardziej pragnie upadku Sala Marcano i jeśli ceną za dopadnięcie go jest zrównanie miasta z ziemią, to jest on na to gotowy. Burke nie porusza się zbyt sprawnie ze względu na uszkodzone kolano, jednak jest znakomitym mechanikiem. Jeśli Lincoln będzie z nim dużo współpracował, ten będzie go wynagradzał ulepszeniami do samochodów. Cassandra Cassandra jest przywódczynią gangu haitańczyków, który konkuruje z gangiem Sammy'ego Robinsona. Ze względu na to, że jest kobietą (do tego czarnoskórą) nie ma szans na bezpośrednią współpracę z Marcano. W gruncie rzeczy i tak by tego nie chciała - chce dopaść Marcano, bo uważa że on i jego ludzie źle wpływają na relacje międzyrasowe w mieście, szkodząc w konsekwencji całej metropolii. Za równie szkodliwego postrzega również Sammy'ego Robinsona, gdyż uważa, że zamiast działać na rzecz polepszenia warunków życia społeczności czarnoskórej woli samemu się bogacić. Cassandra uważa się za osobę, która nigdy by tak nie postąpiła - sprawy czarnoskórej społeczności zawsze stawia na pierwszym miejscu. Vito Scaletta Gdy w trailerze Mafii III ukazał się wizerunek siwowłosego pana łudząco podobnego do protagonisty drugiej części Mafii, serca fanów serii zabiły szybciej. Okazało się, że faktycznie jest to Vito Scaletta, który został zesłany do Nowego Orleanu po wydarzeniach z Empire Bay. Komisja zrobiła to dla jego własnego dobra, jednak on tak nie uważa. Sal Marcano bardzo niechętnie przyjmuje Vito w swojej organizacji i daje mu jedno z mniej dochodowych terytoriów. Ścieżki jego i Lincolna przecinają się przy okazji jednego z mafijnych interesów i od razu obaj przypadają sobie do gustu i zdają sobie sprawę, że mimo różnego pochodzenia mają wiele wspólnego. Rozpoczynają współpracę mającą na celu osłabienie i strącenie z piedestału Sala Marcano. Twórcy ze studia Hangar 13 powiedzieli, że Vito to jedna z ich ulubionych postaci i chcieli kontynuować oni jego historię. Ojciec James Ojciec James prowadzi sierociniec, w którym wychowywał się Lincoln. Po powrocie z wojny nawiązuje on ponowny kontakt z duchownym. Ojciec James to człowiek głęboko wierzący, jednak nie oderwany od rzeczywistości. Rozumie chęć zemsty Lincolna i nie zaprzecza, że Marcano powinien umrzeć, jednak martwi go fakt wielkości szkód ubocznych, jakie niewątpliwie spowoduje Lincoln i to jak wpłyną one na niego samego, na miasto i na relacje międzyrasowe. John Donovan Donovan to oficer operacyjny CIA, z którym Lincoln brał udział w tajnych operacjach w Wietnamie. Po serii porażek amerykańskiej armii w otwartych starciach, Donovan skłaniał się właśnie ku precyzyjnym operacjom skierowanym w newralgiczne punkty armii Wietnamu Północnego. Uważa, że tak samo powinien postąpić Lincoln w walce przeciwko mafii Sala Marcano. Donovan to patriota i wszystko co robi i widzi jest kształtowane właśnie przez ten patriotyzm. Jest on dla niego największą wartością. John będzie niejednokrotnie nieocenionym towarzyszem, zapewniając Lincolnowi wsparcie w postaci informacji na temat organizacji Marcano i tego jak i gdzie uderzyć, by jak najmocniej osłabić jego organizację. Temat włoskiej mafii absolutnie mnie fascynuje. Pewnie dlatego, że to, co czytamy o mafii to nie scenariusze sensacyjnych filmów, ale aktualne wydarzenia. Nie potrafię się pogodzić z tym, że tak stary problem jak mafia jest wciąż we Włoszech aktualny. Denerwuje mnie też, że kojarzymy mafię tylko, lub głównie z Włochami, a dotyka ona przecież, w różnej postaci, niemal wszystkie kraje na świecie. Wpis jednak nie będzie o tym. Poprzez słownictwo, które należy znać jeśli chce się czytać lub rozmawiać o mafii, chcę Wam przybliżyć trochę teorii na jej temat. Włosi mówią o le nozioni – podstawowych pojęciach, wyobrażeniu na jakiś temat. Cosa Nostra Tak nazywa się największa mafia pochodząca z Sycylii. Jeden z jej byłych bossów powiedział kiedyś, że słowo mafia to wymysł dziennikarzy, oni nazywają się Cosa Nostra. Organizacja zrodziła się z czegoś prawie dobrego. W XIX wieku działała ona pomagając rolnikom i chroniąc ich przed niesprawiedliwościami ze strony systemu feudalnego i szlachty. L’omertà W zamian za pomoc mafia pobierała oczywiście opłatę oraz oczekiwała milczenia. L’omertà, czyli zmowa milczenia to główne prawo mafijne, za którego złamanie grozi śmierć. Il consenso Pomagając organizacja zaskarbia sobie zaufanie a za zaufaniem idzie zgoda na to, co się dzieje. Pewnie jednym z powodów, dla których mafia istnieje jest przyzwolenie społeczne. Jeden z byłych członków organizacji powiedział, że dopóki ludzie będą zwracać się o pomoc do mafii a nie do Państwa, mafia będzie istnieć. Il pizzo Opłata dla mafii (która jest zwykłym wymuszeniem, szantażem, czyli estorsione) istnieje po dziś dzień i nakładana jest na lokalne przedsiębiorstwa. Opłata, tak jak kiedyś, zapewnia „ochronę”, tylko że przed samą mafią. Żeby skończyć z tym „społecznym przyzwoleniem” i uginaniem się, powstała inicjatywa AddioPizzo zrzeszająca przedsiębiorstwa, które otwarcie deklarują, że są przeciwne pizzo i nie mają zamiaru go płacić. Punciuta To w dialekcie „ukłucie” charakteryzujące rytuał inicjacji, czyli il rito di iniziazione. Taka przysięga krwi. Temat kobiet mafii jest tak samo potężny, jak temat samej mafii. Historie żon, córek, wnuczek i kochanek mafiosów nieodłącznie splatają się z kryminalnymi dziejami organizacji. Są kobiety, które zwróciły się do wymiaru sprawiedliwości by wyjawić zbrodnie ich własnych rodzin ryzykując przy tym życie. Są kobiety, które przypłaciły życiem niewinny romans. Są kobiety, które opiekują się sprawami małżonków odsiadujących wyrok, i są też kobiety, które są prawdziwymi bossami gangów. Jest też wiele kobiet, które straciły synów i przez lata domagają się sprawiedliwości, prowadzą własne śledztwa. Przeczytaj mój wpis Kobiety mafii ’ndrangheta Mafia kalabryjska posiada charakterystyczny rytuał inicjacyjny, ponoć praktykowany po dziś dzień. Kiedyś już wspominałam o pomieszaniu mafii z religią i to jest właśnie ten punkt. Zaczyna się już od rytuałów, podczas których obecne są wizerunki świętych i na świętych przysięga się wierność mafii, a sama ’ndrangheta posiada swoich 10 przykazań. Odniesienia do religii są sposobem manipulacji a język religii zrozumiały dla wszystkich. Ale mafiosi często są zwyczajnie religijni, co znaczy, że byli i są księża, którzy nie tylko dochowują tajemnicy spowiedzi, ale i rozgrzeszają. Cosca Mafijna „rodzina” nazywana jest cosca na Sycylii, w Kalabrii 'ndrina. Mają swoją strukturę z bossem, czyli il capo na szczycie i najmniejszymi członkami na dole. Powiązania mafijne nazywamy le affiliazioni, a członków gli affiliati. Najniżsi affiliati są nazywani i picciotti, a ci pomiędzy, między szefami a picciotti to gli uomini d’onore. Paranza To słówko o wielu znaczeniach, między innymi określa barkę rybacką albo sieć rybacką, którą się ciągnie po dnie morza i w ten sposób wyciąga miks różnych małych rybek. Stąd mamy la frittura di paranza czyli smażoną mieszankę małych rybek. W języku mafijnym (a raczej w języku camorristico czyli neapolitańskiej Camorry) to zespół barek służących do przemytu albo uzbrojona grupa. Ostatnio często się mówi o tak zwanych paranze dei bambini czyli grupach dzieciaków, które tworzą swoje własne cosche, parają się handlem narkotykami czy innymi kryminalnymi aktywnościami. La paranza dei bambini to nie tylko tytuł najnowszej, bardzo wciągającej książki Roberto Saviano, ale i wielu nagłówków gazet. Najnowsze to choćby Paranza dei bambini, arrestati i killer del boss Emmanuele Sibillo czy Guerra di camorra: Napoli divisa fra la paranza dei bambini e i vecchi clan. Un latitante Piosenka Dabiele Silvestri pod tytułem La Paranza znajduje się na albumie o nazwie Il Latitante. Jest to bardzo ważne słowo w mafijnym słowniku i oznacza zbiega, czyli mafioso ukrywającego się przed policją, co najczęściej oznacza lata w odosobnieniu w jakiejś kryjówce albo za granicą. L’ergastolo I latitanti potrafią się ukrywać przez wiele, wiele lat. Na dzień dzisiejszy nadal poszukiwany jest od 1993 jeden z członków Cosy Nostry. A dopiero w 2006 złapano Bernardo Provenzano, który ukrywał się przez ponad 40 lat! Lista poszukiwanych latitanti. Jest skazany na dożywocie czyli l’ergastolo. Un pentito Nieraz to latitanti zmęczeni ukrywaniem się, innym razem gli infami (ci, którzy w haniebny sposób narazili się mafii) ze strachu przed mafią, czy inni mafiosi z chęci zemsty, zgłaszają się pod skrzydła sprawiedliwości. W zamian za ochronę państwa oczywiście muszą opowiedzieć, co wiedzą (współpracują, dlatego nazywamy ich też i collaboratori di giustizia) i to dzięki ich świadectwu zaczęto rozumieć mafię. Falcone i Borsellino To dwie osoby, sędziowie śledczy, uznawani za najważniejsze w historii walki z mafią. Oboje zginęli z rąk mafii, Falcone w tzw. strage di Capaci (masakra w Capaci niedaleko Palermo) a Borsellino pod domem własnej matki w strage di via d’Amelio, czyli masakrze na ulicy d’Amelio. To oni przesłuchali najważniejszych collaboratori i dzięki nim możliwy był il maxiprocesso. Il maxiprocesso To proces, który trwał 8 lat (1986 – 1992), w którym wzięło udział ponad 400 oskarżonych, 200 adwokatów, a jego wynikiem było 19 kar dożywocia i razem ponad dwa tysiące lat więzienia. Zaledwie kilka miesięcy później zostali zamordowani Falcone i Borsellino. L’articolo 41 bis Inaczej carcere duro to wyjątkowo ciężki areszt odbywany w izolacji i z dodatkowymi zaostrzeniami. Jego głównym celem było uniemożliwienie aresztowanym kontakt z przestępcami przebywającymi na wolności (powszechnie wiadomo, że wielu bossów sprawnie zarządza tym, co dzieje się na zewnątrz z więziennej celi). Le infiltrazioni mafiose Infiltracje czyli przenikanie się mafii do innych środowisk to prawdopodobnie słowo klucz do zrozumienia wagi mafii w państwie. Powszechnie wiadomo, że włoska mafia już dawno przeniosła swoją aktywność do bogatej północy – w końcu mafia jest tam, gdzie są pieniądze (zresztą, północ ma też bardzo swoją mafię nazywaną Mala del Brenta). Wiadomo też, że mafia jest też tam, gdzie władza, więc w polityce i w Watykanie. Już Falcone i Borsellino interesowali się powiązaniem mafii z największą wtedy partią polityczną, a po ich śmierci prawdopodobnie został sporządzony tak zwany traktat między Państwem a mafią, który miał zakończyć masakry (w takich okolicznościach powstała też partia Berlusconiego). Więcej o trattativa stato-mafia przeczytacie tutaj. Innym ważnym w tym kontekście słówkiem są gli appalti – to przetargi, które dla mafii są często okazją do sporego zarobku. Na przykład mafia proponuje niską cenę a potem do budowy używa niskiej jakości, albo pochodzących z nielegalnych źródeł, materiałów. Czasem taki przetarg jest okazją do pozbycia się odpadów (gdzie też zarabiają), tak jak w przypadku nowej autostrady w pobliżu Vicenzy. W tym znowu kontekście, mamy termin ecomafia, który odnosi się do mafii, która swoimi działaniami szkodzi środowisku, i która jest, między innymi, powodem dla których niektóre części Włoch nazywamy la terra dei fuochi. Przeczytaj mój wpis Słownik włoskich problemów gdzie tłumaczę termin la terra dei fuochi Aby zgłębić temat: Książki: [highlight color=”yellow”] Lezioni di Mafia, Pietro Grasso, Sperling & Kupfer 2014 [/highlight] Fimmine Ribelli Come le donne salveranno il Paese dalla ’ndrangheta, Lirio Abbate, BUR rizzoli saggi 2014 Księżniczka mafii, Marisa Merico, Amber, 2014 Dire e non dire, I dieci commandamenti della ’ndrangheta nelle parole degli affiliati, Nicola Gratteri, Antonio Nicaso, Mondadori 2012 Mafia a nord-est, Corruzione, riciclaggio, disastri ambientali. La prima inchiesta che mostra che la mafia estiste anche nel profondo Nord, Luana de Francisco, Ugo Dinello, Giampiero Rossi, BUR rizzoli 2015 [highlight color=”yellow”] La pranza dei bambini, Roberto Saviano, Feltrinelli 2016[/highlight] Gomorra, Roberto Saviano, Mondadori 2008 (po polsku) Zero, zero zero, jak kokaina rządzi światem, Roberto Saviano, Sonia Draga, 2014 Malerba, Carmelo Sardo e Giuseppe Grassonelli, Mondadori 2014 Sycylijski mrok, Peter Robb, Wydawnictwo Czarne, 2013 Filmy dokumentalne: Lezioni di Mafia, Pietro Grasso program na Rai Storia (mafia wytłumaczona w odcinkach) Orfani di mafia, Il testimone Mafia nostra – le donne Donne della Ndrangheta La storia della Camorra Subiektywny wybór filmów o mafii lub z mafią w tle: [highlight color=”yellow”] La mafia uccide solo d’estate, Pierfrancesco Diliberto, 2013 [/highlight] La mafia uccide solo d’estate, la serie I cento passi, Marco Tullio Giordana, 2000 [highlight color=”yellow”] Le conseguenze dell’amore, Paolo Sorrentino 2004 [/highlight] Gomorra, Matteo Garrone, 2008 Gomorra, la serie Goodfellas (Chłopcy z ferajny), Martin Scorsese, 1990 Jersey Boys, Clint Eastwood, 2014 Liczba wyświetleń: 396Poza dobrymi winami, ciepłymi plażami i pięknymi kobietami, Włochy znane są również z czegoś znacznie mniej przyjemnego — włoskiej mafii. To fascynujące, w jaki sposób tej potężnej „maszynie” udało się tak mocno zakorzenić w społeczeństwie i, przede wszystkim, zająć pozycję przy włoskim rządzie. Z jednej strony łatwo zauważyć, że mafia i skorumpowany ustrój gospodarczy, który zezwala na jej istnienie, są niewłaściwe i niekorzystne dla kraju. Z drugiej strony w niektórych przypadkach obecność mafii może wspomagać rozwój gospodarczy, co można zaobserwować szczególnie wyraźnie w samych zrozumieć, w jaki sposób korupcja przedostała się na najwyższy szczebel włoskiego społeczeństwa, należy zapoznać się z procesami, jakie rządziły politycznym i gospodarczym rozwojem tego kraju na przestrzeni XX w. Rosnącą siłę takich organizacji przestępczych jak mafia sycylijska, Camorra (zlokalizowana w okolicach Neapolu) czy Ndrangheta (z regionu Kalabrii) przypisuje się ich związkom z sektorem budowlanym, najczęściej zawieranym przez bezpośredni kanał komunikacyjny z udziałem rządu Włoch. Te „związki” znacznie rozrosły się w ciągu ostatnich 50 lat, w rezultacie tworząc łatwo zauważalne „imperia” we wszystkich głównych sektorach PAŃSTWO – NIEZAWODNY PARTNER DLA MAFIIWzrost powiązań rządu i mafii napędzany był przez polityczny i gospodarczy model panujący we Włoszech w drugiej połowie XX w., po zakończeniu II wojny światowej. Przez prawie 40 lat krajem rządziła jedna główna partia polityczna (Democrazia Cristiana). Powodem tego wyjątkowo stronniczego podejścia do polityki był sprzeciw wobec silnej i ciągle rosnącej Partii Komunistycznej (w latach 70. i 80. była to największa partia komunistyczna w Europie Zachodniej), która jawiła się jako poważne zagrożenie. Większość osób bała się bowiem, że władzę w ich kraju przejmie centralny rząd podobny do sowieckiego. Pogląd ten był najbardziej rozpowszechniony u szczytu zimnej wojny. Okres, w którym włoska polityka była zdominowana przez jedną rządzącą partię, przyczynił się do rozwoju znajomości polityczno-biznesowych, które z kolei napędziły rozwój zorganizowanej że odpowiednie władze, które należało „opłacić” w celu zapewnienia sobie swobody manewru, zostaną na swoich stanowiskach przez dłuższy czas, zapewniała przestępcom znaczne oszczędności. Jeśli dodamy do tego chęć dostarczenia dóbr, które po wojnie były racjonowane, lub wysoko opodatkowane (jak np. papierosy), to pojawienie się mafii było naturalnym rezultatem pragnień konsumentów połączonych ze słabością struktur rządowych. Wynikająca z tego korupcja niemal zupełnie zrestrukturyzowała gospodarkę jak w XIX w., te skorumpowane relacje występowały głównie w południowej części kraju. Wraz z wzmocnieniem bezpośredniego kanału kontaktu z rządem Włoch, szybki rozwój mafii przeniósł się na północ, do znacznie bardziej rozwiniętych i uprzemysłowionych części kraju. To, co na początku wydawało się opanowanym problemem, teraz dotarło do wszystkich głównych sektorów gospodarki, formując skomplikowaną sieć powiązań między polityką a biznesem (włoski odpowiednik Dwighta Eisenhowera zapewne ostrzegałby przed tym „kompleksem polityczno-gospodarczym”[1]). Przestępczość zorganizowana rozprzestrzeniła się niczym rak, który doszedł do stadium, w którym nie da się go już wyleczyć, a jednocześnie nie da się go usunąć bez ryzyka narażenia na duże niebezpieczeństwo już i tak niestabilnej gospodarki. W skrócie, nawet gdyby operacja zakończyła się całkowitym sukcesem, pacjent zapewne i tak by mają jeszcze większe problemy ze spełnianiem swoich obowiązków wynikających z przynależności do Unii Europejskiej ze względu na korupcję, która jest głęboko zakorzeniona w ich politycznych, społecznych i gospodarczych strukturach. Z powodu niezdrowego i skorumpowanego ustroju trudno będzie im wyjść z recesji. Dług publiczny we Włoszech to w tej chwili ponad 130% PKB. Jednym z warunków pozostania w strefie euro jest utrzymanie długu publicznego poniżej 60% PKB i rocznego deficytu budżetowego poniżej 3% PKB. Włochom daleko do spełnienia tych kryteriów (trzeba jednak zaznaczyć, że niewiele europejskich krajów jest w stanie je spełnić). Jedną z przyczyn problemów z uporządkowaniem finansów publicznych jest utrwalony od dawna porządek polityczno-gospodarczy. Podobny problem pojawia się w Ameryce, która boryka się z trudnościami dokonania niezbędnych cięć budżetowych w swoich wydatkach na wojnę i opiekę społeczną. Zbyt duża liczba walczących ze sobą grup interesów powoduje, że bilansowanie budżetu staje się wręcz Włoszech problem zostaje podkreślony przez fakt, że grupy interesów znajdują się tam w samym rządzie. Finanse publiczne w Ameryce są w nieładzie głownie dlatego, że wyborcy nie chcą zrezygnować ze swoich przywilejów, lub oskarżają polityków o bezsensowne projekty, które wymknęły się spod kontroli (np. wojna z terroryzmem lub wojna z narkotykami). We Włoszech budżet planują ci sami politycy, którzy potem wykorzystują go do własnych celów. Niestabilność ekonomiczna niszczy gospodarkę Włoch nie tylko od wewnątrz, ale również z zewnątrz. Zagraniczni inwestorzy ( z innych krajów Europy, Ameryki, krajów arabskich czy Chin) nie chcą mieć nic wspólnego z tak skorumpowanym ustrojem. Wynikająca z tego niestabilność jest dość widoczna, ponieważ Włochy nie mają realnych perspektyw na wzrost gospodarczy z powodu złego zarządzania rządu i braku zagranicznych inwestycji. W zeszłym roku (2014) zagraniczne inwestycje we Włoszech wynosiły zaledwie 1,4% PKB, podczas gdy europejska średnia to 3,3%.CO MOŻNA ZROBIĆ?Liga Północna (wł. Lega Nord) niedawno zaproponowała separację bardziej wydajnych i bogatszych północnych regionów kraju od biedniejszego, pogrążonego w stagnacji południa. Na południu występują też największe skupiska mafii, jednak problem korupcji jest ogólnokrajowy. Wyjście ze strefy euro (kolejny popularny postulat) byłoby raczej trudne do wykonania z powodu złożonej natury problemu; ważniejsze jest jednak to, że odbyłoby się ze szkodą dla kraju. Faktem jest, że Włochy potrzebują wsparcia ze strony Europy. Jedną z niewielu sił broniących kraj przed jeszcze większym rozprzestrzenieniem się korupcji są pewnego rodzaju „regulacje” narzucane przez Unię Europejską. Pakt stabilności i wzrostu, którego rolą jest utrzymanie równowagi budżetowej, wywiera presję na rząd, który musi się do niego dostosować. W latach 70. i 80. XX wieku temu niezdrowemu ustrojowi biznesowo-politycznemu udało się zrobić z Włoch najbardziej zadłużony kraj w Europie. Zewnętrzne naciski ze strony Unii skierowały finanse publiczne Włoch na właściwszy tor (pomiędzy wprowadzeniem euro a początkiem kryzysu finansowego dług rządu włoskiego w stosunku do PKB zmniejszył się o jedną piątą, a roczna inflacja, która w latach 70. i 80. była na poziomie 10%, od 2000 r. utrzymuje się na poziomie 3%). Wprowadzenie wspólnej waluty w 2002 r. wspomogło ten proces. Włoski rząd, który (podobnie jak rządy innych państw peryferyjnych narażonych na inflację) nie mógł już po prostu dodrukować nowych lirów, w celu zaspokojenia swojej rozrzutności, został pociągnięty do odpowiedzialności przez podatników. Europejski Bank Centralny (ECB) w ciągu ostatnich sześciu lat nie wykazał się może szczególną powściągliwością, ale w porównaniu z centralnymi bankami południowej Europy, które zastąpił, okazał się istnym strażnikiem „złotego standardu”.Włochy znalazły się między młotem a kowadłem. Mafijna korupcja, która oplotła kraj, jest tak mocno zakorzeniona, że jej reforma (czy raczej eliminacja) wydaje się niemożliwa. Jedynym sposobem na doprowadzenie do takiej zmiany byłoby usunięcie rządu centralnego. Ustrój, który istnieje dzisiaj, jest rezultatem 40 lat władzy sprawowanej bez jakiejkolwiek kontroli (a najdziwniejsze, że został on wprowadzony w wyniku lęku przed niekontrolowanymi rządami komunistów). Jeśli ten niefortunny ustrój nie ulegnie zmianie, Włosi zmienią jedyną rzecz, którą mogą — miejsce zamieszkania. Młodzi Włosi, szczególnie ci ambitni i wykwalifikowani, tłumnie opuszczają kraj — od czasu recesji w coraz większym tempie. Pozostawienie swojej ojczyzny może okazać się niewielką ceną, jaką trzeba zapłacić za pewność, że ten chwiejący się ustrój w końcu upadnie, a z jego popiołów powstaną nowe, lepsze David Howden, Emilio Parodi Tłumaczenie: Agnieszka Sugier Źródło oryginalne: Źródło: [1] Autor tekstu nawiązuje do ostrzeżenia przed potencjalnie szkodliwym wpływem „kompleksu militarno-przemysłowego” na życie polityczne USA, jakie Dwight D. Eisenhower wystosował w czasie swojego pożegnalnego przemówienia z 17 stycznia 1961 r., na kilka dni przed opuszczeniem Białego Domu.

jedna z głównych organizacji włoskiej mafii